Max von Stephanitz and SV??? - Page 9

About Stephanitz, according several historical sources and biografic notes of his daugter.  A well written biography is in the book of Dr.  Robert Pollet. Translation beneath (summary)Ten opzichte van het nationaal-socialisme had hij zijn twijfels en zijn vrees, op een ogenblik dat deze vernieuwende politieke stroming in heel Duitsland nog een zeer grote aanhang kende. Ook in deze periode had Von Stephanitz maar ėėn doelstelling, namelijk zijn S.V. dienen. Alles echter wat zijn bekrompen tegenstanders op hem aan te merken hadden werd gebruikt om te pogen hem uit zijn ambt te ontzetten. In een brief aan de overheid in 1935 zegt Von Stephanitz dat hij 40 jaar van zijn leven geofferd heeft aan de Duitse herder en de Duitse kynologie. Hij tracht uiteen te zetten dat de strijd die gevoerd werd deze was van de voorstanders van luxehonden tegen de verdedigers van gebruikshonden met harde constitutie, evenwichtig en vast karakter en grote veelzijdigheid. Hij wilde wel de leiding van de S.V. aan anderen overlaten, maar verlangde garanties dat geen nieuwe wegen ingeslagen zouden worden. De tegen hem geuite beschuldigingen en verwijten vond hij als oud-officier vernederend. Hij toonde aan hoe door zijn werk het veelzijdige diensthondenwezen was ontstaan, hoe in de wereldoorlog 20.000 militaire diensthonden zonder kosten waren kunnen ingezet worden en herinnerde aan alles wat gedaan werd op het gebied van blindengeleidehonden voor oorlogsblinden. Het mocht echter niet baten. Toen Von Stephanitz in een openbare zitting de handdruk weigerde aan Von Tschammer-Osten, die hij als woordbreker aanzag, was zijn lot bezegeld. Hij werd afgezet en mocht op de Siegertentoonstelling 1935 niet keuren, evenmin als zijn door hem aangeduide vervanger. Als keurmeester fungeerde zelfs de man die hem door achterbakse machinaties ten val had gebracht. Het was tragisch dat hij, die politiek nooit was geëngageerd  geweest en de S.V. altijd ver van de politiek had gehouden, toch door de politiek ten val werd gebracht. Max von Stephanitz leefde nog ėėn jaar. Hij is het nooit te boven gekomen dat men hem zijn levenswerk, zijn S.V. en zijn Duitse herder had ontstolen.”  (TRANSLATION)
Von Stephanitz as conservative old officer of  the Imperial German Army had his doubts about the new Nazi-policy. Stephanitz was not involved in politics at all. His only aim in this period (thirties) was to serve the SV. His opponents however tried everything to get him out of his position within the SV. In a letter to the authorities in 1935 Von Stephanitz states that he sacrifised 40 years of his life for the sake of the GSD and the German Dogworld. He argued that he battled against the protagonists of the luxe-dogs and in favour of the workingdogs with a hard constitution, balanced behaviour and firm temperament and enormous versatility. He was willing to change the leadership within the SV in other hands but wanted garantees that no new directions would be accepted.  He thought the  accusations and objections against him were for him als old officer an insult.He explained that thanks to his work the modern service dogmovement was organised and how in the worldwar without costs 20.000 service dogs were used and what he did for the blind with the guide dogs for the blind after the war. His arguments did not help him. In a public meeting he refused to shook hands with Von Tschammer-Osten. Von Sthephanitz considerd him to be a promise-breaker. This meant that the curtain fell definitely for Von Sthephanitz. He was brougth down and was not allowed to judge at the German Siegershow in 1935, also a chosen representative by Von Stephanitz was refused. It was tragically that a man who was never politically engaged was brougth down by politic

Sitasmom: